NIETS IS ZO MENSELIJK ALS AFSCHEID NEMEN VAN WAT MEN LIEFHEEFT.
Nochtans worden verdriet, verlies en rouw vaak genegeerd en ontkend.
Zeker bij kinderen.
'Kinderen horen immers onbezorgd te zijn' en zo gaan ouders hun kind al van kleinsaf ‘sparen’.
In plaats van deze verlieservaringen van kinderen weg te duwen, is het goed ze een plaats te geven in het leven van elke dag.
Maar hoe doen we dat? Herkennen we hun verdriet?
Hebben we nog tijd om te luisteren naar hun verhaal?
Wat zijn hun signalen? Hoe kunnen we onze kinderen het meest nabij zijn op intens moeilijke momenten?
We gaan op zoek naar mogelijkheden om kinderen te helpen hun angsten, emoties en onzekerheden die elke verliessituatie met zich meebrengt,
een plaats te geven en grote gevoelens te kanaliseren en te veruiterlijken.
Het kan een gemis aan liefdevolle aandacht zijn, een gemis aan waardering, een scheiding van de ouders, verhuis, een vriend die dood gaat, ziekte, ..
Ook verlies van zelfvertrouwen, verwachtingen, veiligheid zijn vormen van onzichtbaar verlies.
'ze was nog maar 4 jaar, ze kan daar nu toch geen last van hebben'...
Toch is er nu signaalgedrag. Daar gaat het dan niet om oprakelen, het gaat om dat stukje een plekje geven.
Zichtbaar of (heel vaak) onzichtbaar speelt er dan iets bij onze kinderen en jongeren.
Graag tracht ik anders te gaan kijken en luisteren naar hen en ligt de focus daarom niet op het praten.
We gaan vooral beeldend aan de slag en gaan andere methodieken inzetten om, op ritme van uw kind, zorg te geven aan de achterliggende situatie.
Zo zullen zichtbare signalen (gedrag-handelingen-reacties-lichamelijke klachten) opnieuw rust vinden. Ik zoek samen met uw kind/jongere mee wat het nodig heeft.
Syl La Vie zorgt voor een vertrouwd plekje waar elk gevoel gevoeld mag worden.
Bij Syl La Vie mag elk kind zijn hoe hij/zij is. Hier mag je kind boos zijn, huilen, brullen, lachen en mopjes tappen, zingen, creatief aan de slag gaan…
Bij Syl La Vie leer je dat een 'goed leven' goed genoeg kan zijn, ondanks dat de maatschappij je steeds iets anders leert.
Je komt je niet om op een stoel te gaan zitten en je verhaal te doen, je mag mee gaan zoeken wat wél juist aanvoelt voor jou en al de rest.. dat volgt vanzelf.